Σελίδες

8 Σεπτεμβρίου 2012

Δημιουργώντας μάθηση χωρίς Όρια

Πρέπει τα παιδιά να χωρίζονται σε τάξεις ανάλογα με το επίπεδο γνώσεων και τις ικανότητές τους ή όχι; Μετράνε περισσότερο οι επιδόσεις ή η αγάπη για μάθηση; Η διευθύντρια του δημοτικού σχολείου Wroxham στη Μ. Βρετανία αγνόησε το κυρίαρχο εκπαιδευτικό μοντέλο και κατάφερε να μετατρέψει ένα αποτυχημένο σχολείο σε παιδαγωγικό πρότυπο. Πώς; Απέρριψε τα στερεότυπα και έφτιαξε ένα σχολικό περιβάλλον που… ακούει. 
Όπως εξηγεί η ίδια, το εκπαιδευτικό σύστημα μετατρέπει τη μάθηση σε ανταγωνισμό με αποτέλεσμα να περιορίζει τα παιδιά και να «θάβει» το δημιουργικό δυναμικό τους.
«Γιατί είναι κακό τα παιδιά να κρίνουν την απόδοσή τους σε σύγκριση με τα υπόλοιπα; Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στην πεποίθηση ότι η ευφυΐα είναι προκαθορισμένη και ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να εστιάσει στην επιτάχυνση της προόδου για τους “χαρισματικούς” και στην υποστήριξη των “λιγότερο ικανών”. Ως σχολείο δουλέψαμε πολύ σκληρά για να καταρρίψουμε την ιδέα ότι το μέλλον κάθε παιδιού μπορεί να προβλεφθεί με ακριβεια. Ως μέρος αυτής της προσέγγισης, δεν ομαδοποιούμε τα παιδιά βάσει ικανοτήτων.

Δημιουργώντας Μάθηση χωρίς Όρια

Πρόσφατα, δημοσιεύθηκε το Creating Learning without Limits (Δημιουργώντας Μάθηση χωρίς Όρια), ένα βιβλίο που είναι το αποτέλεσμα εργασίας πολλών χρόνων σε συνεργασία με συναδέλφους από τη Σχολή Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Κέημπριτζ.

Εξερευνούμε τι μπορεί να συμβεί αν ολόκληρο το εκπαιδευτικό προσωπικό, σε συνεννόηση μεταξύ τους, αφιερωθεί για τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ελεύθερου από περιοριστικές αντιλήψεις για προκαθορισμένες ικανότητες και προκαθορισμένα χαρακτηριστικά. Ως σχολείο για το οποίο κάποτε είχε κριθεί ότι απαιτούνται ειδικά μέτρα, αμφισβητήσαμε θριαμβευτικά την εικασία ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να βελτιώσεις τα “standards”. Η εργασία μας περιγράφει πώς, σε βάθος χρόνου, εργαστήκαμε ώστε να δώσουμε στα παιδιά την ευκαιρία να εκπλήξουν εμάς και τους εαυτούς τους για το τι μπορούν να πετύχουν όταν βιώνουν ένα πλούσιο, δημιουργικό, ευρύ και ισορροπημένο σχολικό πρόγραμμα.
Η μελέτη στο δημοτικό σχολείο μάς έδειξε τι μπορεί να συμβεί όταν οι δάσκαλοι εμπιστεύονται τη μαθησιακή ικανότητα κάθε παιδιού, και εστιάζουν την ενέργειά τους στον προγραμματισμό υψηλής ποιότητας μαθησιακών εμπειριών. Οι συνάδελφοι δάσκαλοι ένιωθαν ολοένα και περισσότερο ελεύθεροι να εμπνέουν τα παιδιά και να τα εμπλέκουν ενεργά στη διαδικασία ανακάλυψης για το “τι δουλεύει” με κάθε δάσκαλο και τάξη, αντί να προσπαθούν να ανταποκριθούν σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο διδακτικής πρακτικής.
Προσφέρουμε επιλογές εργασιών μέσα στα μαθήματα και τα παιδιά αποφασίζουν πόσες προκλήσεις είναι έτοιμα να αποπειραθούν να αντιμετωπίσουν. Η ανάδραση στη μάθηση και όχι βαθμοί αποτελούν το επίκεντρο της προσέγγισής μας. Αυτή η αίσθηση ελέγχου χτίζει ένα φυσικό κίνητρο για να προσεγγίζει το παιδί κάθε νέο μαθησιακό αντικείμενο με δυναμικό τρόπο.

Ένα διαφορετικό εκπαιδευτικό μοντέλο

Το είδος μάθησης που ευδοκίμησε στο Wroxham απέχει πολύ από το κυρίαρχο εκπαιδευτικό μοντέλο. Κατανοήσαμε τη σημασία της παροχής ενός περιβάλλοντος όπου δάσκαλοι και παιδιά βιώνουν συναισθηματική σταθερότητα.
Βρήκαμε τρόπους να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη της επινοητικότητας και του ανοίγματος σε νέες ιδέες. Ο δρόμος για να “βρει την άκρη” κάθε παιδί διαμορφώνεται μέσω παραδειγμάτων, δράσεων και προσεγγίσεων που τις χαρακτηρίζει η διαρκής αμφισβήτηση και η κατανόηση των συναισθημάτων των παιδιών σε όλη την πολυπλοκότητά τους.
Οι πολιτικοί μάς έχουν κάνει πιστέψουμε ότι οι γονείς εκτιμούν τους βαθμούς περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η εμπειρία μάς έδειξε το αντίθετο. Βρήκαμε ότι οι γονείς θέλουν να γνωρίζουν αν τα παιδιά τους χαίρουν εκτίμησης και εμπνέονται. Θέλουν να ξέρουν ότι τα παιδιά τους είναι χαρούμενα και προσαρμόζονται εύκολα, ότι αγαπούν να μαθαίνουν και προοδεύουν.
Μέσω της προσέγγισης ενός σχολείου “που ακούει”, εγκαθιδρύσαμε μία κουλτούρα όπου τα παιδιά και οι ενήλικοι γνωρίζουν ότι έχουν την εκτίμηση των άλλων, και όπου η καινοτομία και η ομαδική δουλειά επιβραβεύονται πολύ περισσότερο από την πειθαρχία και τη βαθμολογία».

Info

Η Alison Peacock είναι διευθύντρια του σχολείου Wroxham στο Hertfordshire της Μ. Βρετανίας, και μία εκ των συγγραφέων του Creating Learning Without Limits. Οι άλλοι συγγραφείς είναι οι Mandy Swann, λέκτορας στη Σχολή Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Κέημπριτζ, Susan Hart και Mary Jane Drummond, πρώην λέκτορες στην ίδια σχολή. Το βιβλίο Creating Learning without Limits εκδίδεται από το Open University Press. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ.
Πηγή: Guardian, mama365.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου