Αφορμή για την ανάρτηση αυτή είναι η λέξη ανυπάκουη με την οποία ένας εκπαιδευτικός αποκάλεσε την κόρη μου (7 χρονων). Σε άλλη στιγμή που έκανε τα δικά της και δεν με άκουγε, μου είπε δεν σε ακούω γιατί ο κύριος τάδε μου είπε ότι είμαι ανυπάκουη! Όλο αυτό με έκανε να σκεφτώ πόσες φορές έχω, χωρίς να το καταλάβω, βάλει θετικές και αρνητικές ταμπέλες στο παιδί μου και σκέφτηκα να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μου μαζί σας.

Ας βάζουμε ετικέτες στα βάζα και όχι στους ανθρώπους!
Θα γράψω μερικά από τα συνηθισμένα επίθετα με τα οποία οι γονείς αλλά και οι εκπαιδευτικοί μπορεί να αποκαλέσουν το παιδί, για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ: